بالا تر از سیاهی رنگی هست!

نقاشی هایش عمیق تر شده بودروحش را می دید که به زور خود را از میانشان به بیرون می کشانداما شاید فقط سرابی ازش به بیرون می رسید...سرابی از حس شادمانی ...حس آزادی......دقت که می کردیدخترکی تنها و چمباته زده میانش می دیدی که از تلاش های نافرجامش ترسیده و خسته بود...ترسیده از دوباره کشیدن نقاشی...خسته از ادامه ی بودن در دفتر نقاشی......دقت که می کردی چشم هایش به آتش می کشاندت...شاید بخاطر همین بود که بیست و هفت سال تمام چشم هایش را بسته بود...چشم هایشان را ......بسته بودند بالا تر از سیاهی رنگی هست!...

بوی موندگی در ذهنش پر رنگ تر شده بود...هرچه شدید تر می شد ...حسی یقه اش را محکم تر می گرفت...نگاه های ملتمس اطرافیانش جلویِ چشمانش رژه می رفت ...ولی با شدتِ این بویِ دلپذیر چه باید می کرد؟+خیلی فاصله ای ندارم ولی دلم برای مامان می سوزه، دلم برای بابا می سوزه ، دلم برای حرفای پُر از التماس خواهرم می سوزه.... و در آخر حس دلسوزیِ زیاد برای خودم باعث می شه دلم بیشتر بخواد این فاصله رو بردارم ... بالا تر از سیاهی رنگی هست!...

وقتِ رفتن بودُ و او مصرانه نفس می‌کشید بالا تر از سیاهی رنگی هست!...